Oeganda 9

Het zit erop, alleen nog een presentatie vlak voor vertrek. De les over waterbeheersing was in goede aarde gevallen en er ging een wereld voor ze open, vooral toen ik het aan hun gedachtengoed koppelde. Ik had er ook deels een aardig verhaal van gemaakt met daartussen uitleg, tekeningen en vragen. Een echt moderne les is daar heel moeilijk. Ik was gestart met een bakje water een halve plastic fles en de dop van een fles en ze mochten naar voren komen om een experiment te doen om de voorkennis te activeren. Bijna niemand durfde want dat zijn ze hier helemaal niet gewend. Maar ze vonden de les leuk, tenminste dat zeiden ze.
De prof moest zijn vrouw van de week naar het ziekenhuis brengen waar ze met de keizersnede beviel van een dochtertje. Nu is dat ziekenhuis uren rijden. Moet je je voorstellen, een vrouw in barensnood uren in een auto die over deze slechte wegen bonkt en schudt. Je kan maar beter niets krijgen hier. Voordat je bij een kliniek bent, ben je verleden tijd. Niet naar een gewoon ziekenhuis gaan want dat is ook niet best. Ik heb mijn eigen steriele naalden en spuiten bij me voor het geval het nodig zou zijn. Als ik morgen veilig op het vliegveld ben, geef ik het pakketje wel aan de chauffeur die me weg heeft gebracht.
Ondertussen zijn ze hier bezig met reparaties. Als ze nu onderhielden, bleef het langer heel. Maar ze zijn er heel onverschillig over. Een van de aanbevelingen die ik heb gedaan is een verplicht onderhoudsschema voor alles. Ik zag ook dat ze een pers hebben. Die kunnen ze gebruiken om van de houtkrullen en zaagsel briketten te persen om te gebruiken als brandstof. Hoeven ze zich niet een ongeluk te hakken en het steekt makkelijker aan en rookt niet zo erg. Uit de zagerijen in het dorp kunnen ze het ook weghalen. Die zijn blij dat ze er vanaf zijn.
De stroom viel weer eens uit en de generator werd opgestart. Ze hebben nog een grotere en die is bijna gerepareerd. Kapot door slecht onderhoud. Net als de tractor waar ze nu mee bezig zijn. Die deed het niet meer dus laten ze hem staan rotten in de regen.

Je ziet wel waar deze generator vandaan komt.		Helemaal gereviseerd, nu de fijn afstemming nog.
Gereedschap blijft een probleem.		Volgens mij loopt ze ook zo over straat.

Ik had in mijn aanbevelingen gezet dat ze moesten opruimen of recyclen net als dat onderhoud. Ze zijn meteen met de tractor begonnen. Er is ook een nieuwe band om gedaan maar nu het wiel er weer op moest was de moersleutel weg, die had iemand geleend.
Zoals je op de foto’s ziet, gaat alles nog erg primitief. Toen ik ondernemers ging bezoeken heb ik nog een aantal foto’s gemaakt. Hieronder een impressie.

Schuw staan ze te kijken.		Zo’n blanke man zie je niet iedere dag.
Zo’n stellage zou in Nederland verboden zijn.		Zo bakken ze hun eigen stenen.
Maar goed dat ze dit huis opnieuw opmetselen.		Alles met de hand.
Hier maken ze ijzeren ramen en deuren.		Zagen gebeurt ook met de hand.

De man hierboven eet een Nanka oftewel Jackfruit, zo’n heel grote groene vrucht die in bomen groeit. Ik vroeg hem een stukje om te proeven. Dat gaf hij mij en ik deed het in mijn mond. “Nee”, zei hij, “er zit een grote pit in, die moet eruit anders bijt je je gebit kapot.” Hij zei het net op tijd.

Ik slaap elke nacht onder de klamboe. Een van de studenten vertelde me dat ze regelmatig geïmpregneerd worden om insecten weg te houden. Er komt ook geen insect in de buurt.
Een paar jaar geleden gaf de overheid aan iedereen een klamboe met instructies. Maar heel veel mensen hebben geen bed en hebben een matras op de grond of slapen op bananenbladeren. Ze worden nu ook heel veel gebruikt bij het bier brouwen. Het goedje gaat erin en wringen maar.
Straks onder de klamboe en morgenochtend nog de presentatie. Na de lunch 6 uur rijden naar Entebbe naar de luchthaven, tenminste als het niet regent want dan glibber je over de weg.
Als ik onderweg nog nieuwe interessante dingen zie dan volgt er nog wat. In Kampala zag ik een vuilnisbelt middenin de stad vol met schuimende maraboes. Ik was te laat voor de foto. Dus als ik zoiets zie, komt er nog een foto impressie en anders was dit het.

Kagadi, Oeganda,
5 april 2013.

Hieronder nog een kleine foto impressie van de weg van Kagadi naar Entebbe. Op gegeven moment werd de weg asfalt. In Kampala zijn ook asfaltwegen maar de zijkanten storten soms in.